Online Forex trading Community Czym jest Interest Rate Differential i jak go obliczyć Differential Differential to kara za wcześniejszą przedpłatę całości lub części kredytu hipotecznego poza normalnymi warunkami przedpłaty. Jest to uważane za kluczowy składnik handlu carry. Ta stopa procentowa jest rodzajem rekompensaty, która jest pobierana przez pożyczkodawcę, jeżeli kredytobiorca wypłaci jego główną kwotę kredytu hipotecznego przed datą wymagalności. Różnica stóp procentowych jest również znana jako: Utrata zainteresowania, IRD i Różnicowa stopa procentowa. Oto niektóre cechy różnicowania stóp procentowych: 1. Swap stóp procentowych - Jest to zamiana stóp procentowych, która jest w formie kary. 2. Metoda obliczania - Zwykle oblicza się ją jako różnicę między obecną stopą a stopą pozostałego okresu, pomnożoną przez pozostającą do spłaty kwotę główną i saldo terminu. 3. Precyzyjne obliczenia - Jest to bardzo dokładne kryterium obliczeniowe. 4. Wzmianka o należnej rekompensacie - zwykle odnosi się do odszkodowania należnego pożyczkodawcy z tytułu spłaty kredytu hipotecznego. 5. Kara przedterminowa - jest to kara przedterminowa spłaty zadłużenia kredytobiorcy z tytułu wcześniejszej spłaty zadłużenia hipotecznego, przed terminem wymagalności hipoteki. Jest to zwykle obliczane jako różnica między istniejącą stopą a stawką za pozostały okres, pomnożona przez kwotę niespłaconej kwoty głównej i saldo terminu. Oto, w jaki sposób obliczana jest stopa procentowa: Przykład: 100 000 hipotek na 9 z 24 pozostającymi miesiącami Obecna stopa 2-letnia to 6,5 Różnica wynosi 2,5 na rok. IRD wynosi 100 000 2 lata 2,5 p. a. 5 000 Dyspozycja różnicy mierzy różnicę stóp procentowych między dwoma podobnymi aktywami oprocentowanymi. W oparciu o jednolitość stóp procentowych, przedsiębiorca może stworzyć oczekiwanie przyszłego kursu wymiany między dwiema walutami i ustawić premię (lub dyskonto) na bieżących kontraktach futures na rynkowe kursy wymiany. Handlowcy na rynku walutowym stosują zróżnicowanie stóp procentowych przy ustalaniu kursów wymiany walut. Na przykład, powiedzmy, że inwestor pożycza 1 000 USD i zamienia fundusze na funty brytyjskie, umożliwiając inwestorowi zakup brytyjskiej obligacji. Jeśli zakupiona obligacja daje 7, podczas gdy równowartość obligacji amerykańskich daje 3, wówczas różnica w stopie procentowej wynosi 4 (7-3). Ten rodzaj stopy procentowej to kwota, którą inwestor może odnieść, korzystając z transakcji carry trade. Ten zysk jest zapewniony tylko wtedy, gdy kurs wymiany między dolarami i funtami pozostaje stały. Różnica pomiędzy krajowymi i zagranicznymi stopami procentowymi jest ważną nieobliczalną kwestią, którą banki centralne uwzględniają w swojej polityce na poziomie makroekonomicznym. Jest to również zmienne zainteresowanie inwestorów na rynku walutowym, którzy są zaangażowani w handel walutami. Systematyczne rozumienie właściwości szeregu czasowego tego rodzaju stopy oprocentowania i ich utrzymywania się w poszczególnych krajach jest zatem ważne zarówno dla decydentów, jak i inwestorów. Stopy procentowe są ważną zmienną interesującą dla tych, którzy są zaangażowani w transakcje carry trade, strategię, w której inwestor pożycza w obcym kraju o niższych stopach procentowych niż w kraju macierzystym i inwestuje środki na ich rynku krajowym, zwykle w papiery wartościowe o stałym dochodzie. Różnica stóp - IRD Czym jest różnica stóp procentowych - IRD Różnica stóp procentowych (IRD) jest różnicą mierzącą lukę w stopach procentowych między dwoma podobnymi aktywami oprocentowanymi. Handlowcy na rynku walutowym stosują stopy procentowe (IRD) przy ustalaniu kursów wymiany walut. Na podstawie parytetu stopy procentowej. przedsiębiorca może stworzyć oczekiwanie przyszłego kursu wymiany między dwiema walutami i ustalić premię lub dyskonto na bieżących kontraktach futures na rynkowe kursy wymiany. ROZKŁADANIE Różnicowanie stóp procentowych - IRD Różnica stóp procentowych jest również wykorzystywana na rynku mieszkaniowym, aby opisać różnicę między stopą procentową a stopą procentową banków w dniu spłaty kredytów hipotecznych. IRD jest kluczowym elementem handlu carry. Transakcja typu "carry trade" jest strategią stosowaną przez podmioty handlu zagranicznego w celu osiągnięcia zysków z różnicy między stopami procentowymi, a jeśli handlowcy są długimi parami walutowymi, mogą oni czerpać zyski ze wzrostu pary walut. Przykład zróżnicowania stóp procentowych Przykład: powiedzmy, że inwestor pożycza 1.000 i zamienia fundusze na funty brytyjskie, umożliwiając mu zakup brytyjskiej obligacji. Jeżeli nabyta obligacja daje 7, podczas gdy równowartość obligacji amerykańskich daje 3, to IRD wynosi 4, lub 7 - 3. IRD to kwota, którą inwestor może odnieść, korzystając z transakcji carry trade. Ten zysk jest zapewniony tylko wtedy, gdy kurs wymiany między dolarami i funtami pozostaje stały. Jednym z podstawowych zagrożeń związanych z tą strategią jest niepewność dotycząca wahań kursów walut. W tym przykładzie, jeśli funt brytyjski miałby spaść w stosunku do dolara amerykańskiego, przedsiębiorca może ponieść straty. Dodatkowo, inwestorzy mogą wykorzystać efekt dźwigni, na przykład współczynnik 10 do 1, aby poprawić swój potencjał zysków. Gdyby inwestor wykorzystał swoją pożyczkę o czynnik 10 do 1, mógłby osiągnąć zysk równy 40. Dźwignia może również spowodować duże straty w przypadku dużych wahań kursów wymiany. Przykład różnicowego kredytu hipotecznego Przykład Kiedy kupujący pożyczają pieniądze na zakup domów, może istnieć różnica w oprocentowaniu. Na przykład, powiedzmy, że homebuyer kupił dom i zaciągnął kredyt hipoteczny w wysokości 5,50 przez 30 lat. Załóżmy, że minęło 25 lat, a pożyczkobiorca ma tylko pięć lat w swoim okresie kredytowania hipotecznego. Pożyczkodawca może wykorzystać obecną rynkową stopę procentową, którą oferuje na pięcioletni kredyt hipoteczny, aby określić różnicę stóp procentowych. Jeżeli obecna rynkowa stopa procentowa na pięcioletnim hipotece wynosi 3,85, różnica w oprocentowaniu wynosi 1,65 lub 0,1375 miesięcznie. Wykorzystanie parytetu stopy procentowej do handlu na Forex Parytet stopy procentowej odnosi się do podstawowego równania, które reguluje związek między stopami kursy wymiany walut. Podstawowym założeniem parytetu stopy procentowej jest to, że zabezpieczone zwroty z inwestycji w różne waluty powinny być takie same, niezależnie od poziomu ich stóp procentowych. Istnieją dwie wersje parytetu stóp procentowych: Czytaj dalej, aby dowiedzieć się, co określa parytet stopy procentowej i jak go używać do handlu na rynku forex. Obliczanie kursów Forward Kursy walut dla walut odnoszą się do kursów walut w przyszłym momencie. w przeciwieństwie do natychmiastowych kursów wymiany. który odnosi się do obecnych stawek. Rozumienie stóp terminowych jest fundamentalne dla parytetu stóp procentowych, zwłaszcza gdy dotyczy arbitrażu. Podstawowym równaniem do obliczania kursów terminowych z dolarem amerykańskim jako walutą podstawową jest: Kurs terminowy Spot Rate X (1 stopa procentowa dla kraju za granicą) (1 stopa procentowa dla kraju) Stawki Forward są dostępne w bankach i dealerach walut na okresy od niecałego tygodnia do tak odległych jak pięć lat i dalej. Podobnie jak w przypadku notowań w walucie spot. forwardy są podawane z spreadem bid-ask. Rozważ stopy amerykańskie i kanadyjskie jako ilustrację. Załóżmy, że kurs spot dla dolara kanadyjskiego wynosi obecnie 1 USD 1.0650 CAD (zignorowanie spreadów bid-ask w danym momencie). Roczne stopy procentowe (wycenione na podstawie krzywej dochodowości zerokuponowej) wynoszą 3,15 za dolara amerykańskiego i 3,64 za dolara kanadyjskiego. Korzystając z powyższego wzoru, roczna stopa terminowa jest obliczana w następujący sposób: Różnica między kursem forward a kursem spot jest znana jako punkty swap. W powyższym przykładzie punkty swapowe wynoszą 50. Jeśli ta różnica (kurs spot spotów) w czasie jest dodatnia, nazywa się ją premią terminową, różnicę ujemną określa się jako przedterminową. Waluta o niższych stopach procentowych będzie handlować z premią terminową w stosunku do waluty o wyższej stopie procentowej. W powyższym przykładzie dolar amerykański sprzedaje z premią terminową w stosunku do dolara kanadyjskiego i odwrotnie, dolar kanadyjski handluje z wcześniejszą zniżką w stosunku do dolara amerykańskiego. Czy kursy forward mogą być wykorzystane do przewidywania przyszłych kursów spot lub stóp procentowych W obu przypadkach odpowiedź brzmi "nie". Wiele badań potwierdziło, że stopy forward są notorycznie słabymi wskaźnikami przyszłych stóp spot. Biorąc pod uwagę, że stopy terminowe są jedynie kursami walutowymi skorygowanymi o różnice stóp procentowych, mają również niewielką siłę prognostyczną w zakresie prognozowania przyszłych stóp procentowych. Krytyczny parytet stopy procentowej według parytetu stopy procentowej. kursowe forward powinny zawierać różnicę stóp procentowych między dwoma krajami w innym przypadku, istnieje możliwość arbitrażu. Innymi słowy, nie ma przewagi stopy procentowej, jeśli inwestor pożycza walutę o niskiej stopie procentowej, aby zainwestować w walutę oferującą wyższą stopę procentową. Zazwyczaj inwestor podejmuje następujące kroki: 1. Pożycz kwotę w walucie o niższej stopie procentowej. 2. Przelicz pożyczoną kwotę na walutę o wyższej stopie procentowej. 3. Inwestuj zyski w instrument oprocentowany w tej walucie (podwyższonej stopie procentowej). 4. Równolegle zabezpieczaj ryzyko kursowe, kupując kontrakt terminowy, aby przekształcić wpływy z inwestycji w pierwszą (niższą stopę procentową) walutę. Zwrot w tym przypadku byłby taki sam, jak w przypadku inwestycji w instrumenty oprocentowane w walucie o niższym oprocentowaniu. W ramach zabezpieczonego parytetu stopy procentowej koszt zabezpieczającego ryzyka kursowego neguje wyższe zwroty, które powstałyby w wyniku inwestowania w walucie, która oferuje wyższą stopę procentową. Obciążony Arbitraż Oprocentowany Rozważmy następujący przykład ilustrujący parytet stopy procentowej z oprocentowaniem. Załóżmy, że oprocentowanie pożyczek na okres jednego roku w Kraju A wynosi 3 rocznie, a roczna stopa depozytowa w Kraju B wynosi 5. Dalej, załóżmy, że waluty obu krajów są na rynku kasowym (tj. Waluta A Waluta B). Pożyczki w walucie A na poziomie 3. Przelicza pożyczoną kwotę na walutę B według kursu kasowego. Inwestuje te wpływy w depozyt nominowany w walucie B i płacąc 5 w skali roku. Inwestor może wykorzystać roczną stopę procentową, aby wyeliminować ryzyko kursowe związane z tą transakcją, które powstaje, ponieważ inwestor trzyma obecnie walutę B, ale musi spłacić środki pożyczone w walucie A. W tym parytecie stopy procentowej - procentowa stopa forward powinna być w przybliżeniu równa 1.0194 (tj. Waluta A 1.0194 Waluta B), zgodnie ze wzorem omówionym powyżej. Co się stanie, jeśli roczna stopa terminowa jest również w parytecie (tj. Waluta A Waluta B) W tym przypadku inwestor w powyższym scenariuszu może czerpać z zysków bez ryzyka 2. Oto, jak to będzie działać. Załóżmy, że inwestor: Wypożycza 100 000 waluty A na poziomie 3 przez okres jednego roku. Natychmiast zamienia pożyczone wpływy na walutę B według kursu kasowego. Umieszcza całą kwotę w jednorocznym depozycie o wartości 5. Równolegle zawiera roczny kontrakt terminowy na zakup 103 000 Waluty A. Po roku inwestor otrzymuje 105 000 Waluty B, z czego 103 000 służy do zakupu Waluty A w ramach kontraktu forward i spłaty pożyczonej kwoty, pozostawiając inwestorowi kieszonkowe saldo - 2,000 waluty B. Transakcja ta jest znana jako arbitraż pokryty stopą procentową. Siły rynkowe zapewniają, że kursy wymiany są oparte na różnicy stóp procentowych między dwiema walutami, w przeciwnym razie arbitrzy wkroczyliby, aby skorzystać z okazji do zysków arbitrażowych. W powyższym przykładzie roczna stopa terminowa musiałaby zatem być zbliżona do 1,0194. Niepokryty parytet stopy procentowej Nieoparty parytet stopy procentowej (UIP) stwierdza, że różnica w stopach procentowych między dwoma krajami równa się oczekiwanej zmianie kursów wymiany między tymi dwoma krajami. Teoretycznie, jeśli różnica w oprocentowaniu między dwoma krajami wynosi 3, to oczekuje się, że waluta kraju o wyższej stopie procentowej amortyzuje 3 względem drugiej waluty. W rzeczywistości jest to jednak inna historia. Od czasu wprowadzenia płynnych kursów walutowych na początku lat 70. waluty państw o wysokim oprocentowaniu mają tendencję do umacniania się, a nie deprecjonowania, jak stwierdza równanie UIP. Ta znana zagadka, określana również jako łamigłówka "premium premium", była przedmiotem kilku badań naukowych. Anomalię można częściowo wytłumaczyć handlem carry, w którym spekulanci pożyczają waluty o niskiej stopie procentowej, takie jak japoński jen. sprzedać pożyczoną kwotę i zainwestować środki w waluty i instrumenty o wyższej stopie zwrotu. Japoński jen był ulubionym celem tej działalności do połowy 2007 r., A szacunkowo 1 trylion związany w jenach carry trade do tego roku. Nieustająca sprzedaż pożyczonej waluty powoduje osłabienie jej na rynkach walutowych. Od początku 2005 r. Do połowy 2007 r. Japoński jen stracił prawie 21 USD w stosunku do dolara amerykańskiego. Stawka docelowa Bank of Japans w tym okresie wahała się od 0 do 0,50, jeśli istniała teoria UIP, jen powinien był docenić wobec dolara USA na podstawie samych niższych stóp procentowych w Japonii. Relacja parytetu stopy procentowej między USA i Kanadą Zbadajmy historyczny związek między stopami procentowymi a kursami wymiany dla USA i Kanady, największych na świecie partnerów handlowych. Dolar kanadyjski jest wyjątkowo niestabilny od 2000 roku. Po osiągnięciu rekordowo niskiego poziomu 61,79 centów w styczniu 2002 roku, w kolejnych latach odbił się blisko 80, osiągając współczesne maksimum powyżej 1,10 USD w listopadzie. 2007. Patrząc na długoterminowe cykle, dolar kanadyjski stracił na wartości w stosunku do dolara amerykańskiego w latach 1980-1985. Umocnił się względem dolara amerykańskiego w latach 1986-1991 i rozpoczął długą podróż w 1992 r., Osiągając rekordowy poziom z stycznia 2002 r. Z tego niskiego poziomu docenił on stabilnie dolara amerykańskiego przez następne pięć i pół roku. Dla uproszczenia, stosujemy stawki prime (stawki pobierane przez banki komercyjne dla ich najlepszych klientów), aby przetestować warunki UIP między dolarem amerykańskim a dolarem kanadyjskim od 1988 do 2008 r. W oparciu o stawki podstawowe, UIP utrzymywane w niektórych punktach w tym okresie, ale nie zatrzymywał się w innych, jak pokazano w następujących przykładach: Kanadyjska stawka podstawowa była wyższa niż stopa procentowa w USA od września 1988 r. do marca 1993 r. Przez większość tego okresu dolar kanadyjski zyskiwał na wartości w stosunku do amerykańskiego odpowiednika, co jest sprzeczne z relacją UIP. Kanadyjska stawka podstawowa była niższa niż stawka podstawowa w USA przez większość czasu od połowy 1995 r. Do początku 2002 r. W rezultacie dolar kanadyjski przez większą część tego okresu sprzedawał premię za przewóz do dolara amerykańskiego. Dolar kanadyjski stracił jednak 15 USD w stosunku do dolara amerykańskiego, co oznaczało, że UIP również nie utrzymywał się w tym okresie. Warunki UIP były utrzymywane przez większą część okresu od 2002 r., Kiedy dolar kanadyjski rozpoczął sprzedaż towarów. do końca 2007 r., kiedy osiągnęła swój szczyt. Kanadyjska stawka podstawowa była generalnie niższa od stopy procentowej w USA przez większą część tego okresu, z wyjątkiem 18-miesięcznej rozpiętości od października 2002 r. Do marca 2004 r. Stopa zabezpieczająca kursy wymiany może być bardzo przydatna jako narzędzie do zabezpieczenia ryzyka kursowego. Ograniczeniem jest to, że kontrakt terminowy jest wysoce nieelastyczny, ponieważ jest wiążącą umową, którą kupujący i sprzedający są zobowiązani do wykonania według uzgodnionej stawki. Zrozumienie ryzyka walutowego jest coraz bardziej wartościowym ćwiczeniem w świecie, w którym najlepsze możliwości inwestycyjne mogą leżeć za granicą. Weźmy pod uwagę inwestora ze Stanów Zjednoczonych, który przewidywał inwestowanie na kanadyjskim rynku akcji na początku 2002 r. Całkowity zwrot z benchmarku Canadas benchmarkowego indeksu akcji SampPTSX w okresie od 2002 r. Do sierpnia 2008 r. Wynosił 106 lub około 11,5 rocznie. Porównaj tę wydajność z wersją SampP 500, która zapewnia zwroty tylko 26 w tym okresie lub 3,5 rocznie. Oto kicker. Ponieważ ruchy walutowe mogą zwiększać zwroty z inwestycji, inwestor amerykański zainwestowany w SampPTSX na początku 2002 roku miałby całkowity zwrot (w zakresie USD) 208 do sierpnia 2008 roku lub 18,4 rocznie. Uznanie dolara kanadyjskiego wobec dolara amerykańskiego w tym okresie zmieniło zdrowe zyski w spektakularne. Oczywiście, na początku 2002 roku, kiedy dolar kanadyjski osiągnął rekordowo niską wartość w stosunku do dolara amerykańskiego, niektórzy inwestorzy ze Stanów Zjednoczonych mogli odczuć potrzebę zabezpieczenia się przed ryzykiem walutowym. W takim przypadku, gdyby były one w pełni zabezpieczone w wyżej wymienionym okresie, straciłyby dodatkowe 102 zyski wynikające z aprecjacji dolarów kanadyjskich. Z perspektywy czasu rozważnym posunięciem w tej sprawie byłoby nie zabezpieczenie ryzyka kursowego. Jest to jednak zupełnie inna historia dla kanadyjskich inwestorów inwestujących na rynku akcji w USA. W tym przypadku 26 zwrotów zapewnionych przez SampP 500 od 2002 r. Do sierpnia 2008 r. Osiągnęłoby wartość ujemną 16, ze względu na deprecjację dolara amerykańskiego w stosunku do dolara kanadyjskiego. Ryzyko kursowe zabezpieczające (ponownie, z perspektywy czasu) zmniejszyłoby w tym przypadku przynajmniej część tego ponurego wyniku. Dolna część Parytet stopy procentowej jest podstawową wiedzą dla podmiotów handlujących walutami obcymi. Aby jednak w pełni zrozumieć dwa rodzaje parytetu stóp procentowych, przedsiębiorca musi najpierw poznać podstawy walutowych kursów walutowych i strategii hedgingowych. Uzbrojony w tę wiedzę, inwestor forex będzie mógł wykorzystać różnice w oprocentowaniu na swoją korzyść. Przypadek dolara amerykańskiego aprecjacja i deprecjacja dolara kanadyjskiego pokazuje, jak opłacalne są te transakcje odpowiednie okoliczności, strategia i wiedza. Miara związku między zmianą ilości żądanej danego towaru a zmianą jego ceny. Cena. Łączna wartość rynkowa w dolarach wszystkich dostępnych akcji spółki. Kapitalizacja rynkowa jest obliczana poprzez pomnożenie. Frexit krótko dla quotFrench exitquot to francuski spinoff terminu Brexit, który pojawił się, gdy Wielka Brytania głosowała. Zlecenie złożone z brokerem, który łączy w sobie funkcje zlecenia stopu z zleceniami limitów. Zlecenie stop-limit będzie. Runda finansowania, w ramach której inwestorzy nabywają akcje od spółki o niższej wycenie niż wycena na rzecz spółki. Ekonomiczna teoria łącznych wydatków w gospodarce i jej wpływ na produkcję i inflację. Rozwinęła się ekonomia keynesowska.
No comments:
Post a Comment